Loslaten
De herfst is het seizoen waarin de natuur ons herinnert aan de kunst van het loslaten. Bomen laten hun bladeren vallen. Ze weten dat er een tijd komt om te bloeien en een tijd om rust te nemen. Wat niet langer dient en voedt, mag neerdalen op de aarde om later als voeding te dienen voor iets nieuws.
De lucht wordt frisser, de dagen korter en het leven keert zich langzaam meer naar binnen. Voor ons als mens is de herfst ook een mooie tijd om onszelf af te vragen: "Wat mag ik loslaten?". "Welke bladeren draag ik nog met me mee, terwijl ze eigenlijk al dor zijn geworden?".
Net als de boom die haar bladeren laat vallen, mogen ook wij ruimte maken voor vernieuwing. Wanneer ik naar mezelf kijk en mijn omgeving merk ik dat we dat vaak moeilijk vinden. Vaak klampen we ons vast aan oude gedachten, overtuigingen of relaties.
Wat is loslaten
Loslaten betekent accepteren dat iets voorbij is of niet meer werkt zoals je had gehoopt. Je erkent wat er is gebeurd, wat het met je heeft gedaan en je besluit dat het genoeg is geweest.
Loslaten is geen knop die je omzet. Het is een proces waarin je stap voor stap leert om gedachten, emoties of situaties minder grip te laten hebben op je dagelijkse leven. Soms hoort daar nog verdriet, boosheid of twijfel bij.
Door los te laten maak je ruimte voor nieuwe energie, ideeën en ervaringen. Je draagt de lessen met je mee, maar je laat de last achter. Het geeft rust, helderheid en vrijheid om verder te gaan.
Waarom is loslaten soms zo moeilijk?
Loslaten is voor niemand eenvoudig. Vaak weten we wel dat we iets moeten loslaten, maar niet hoe. En soms willen we het diep van binnen ook nog niet, omdat er nog iets onverwerkt of niet erkend is.
Ik herken dat zelf ook. Het loslaten van mijn relatie was een lang proces. Jarenlang heb ik daar innerlijk aan vastgehouden. Niet omdat ik het niet wilde loslaten, maar omdat er zoveel lagen onder zaten.
Gebrek aan erkenning
Loslaten lukt vaak niet omdat we iets proberen los te laten wat nog niet echt erkend is. Zolang een gevoel niet helemaal is gezien, gevoeld of begrepen door jezelf of door iemand anders, blijft het zich herhalen in je binnenwereld.
Wat niet erkend is, dat vraagt om aandacht. Pas als je iets echt durft te voelen, kan het verzachten en loskomen.
Angst voor leegte of verlies
Loslaten creëert ruimte, maar die ruimte kan in het begin leeg aanvoelen. En leegte roept vaak onzekerheid op: wat blijft er over als ik dit niet meer heb?
We houden ons soms vast aan wat we kennen, zelfs als het pijn doet, omdat het vertrouwd voelt. Het onbekende voelt aanvankelijk onveilig en onzeker.
Hechting en loyaliteit
Soms houden we iets vast uit liefde, verbinding of loyaliteit. Een herinnering, een overtuiging of zelfs pijn kan symbool staan voor iemand die belangrijk was. Loslaten voelt dan alsof je die persoon of die band verraad terwijl liefde ook kan blijven bestaan wanneer je loslaat.
Onverwerkte emoties
Wat we niet willen voelen dat blijft ergens in ons systeem hangen. Als je probeert los te laten zonder eerst te voelen wat er echt speelt (verdriet, teleurstelling, boosheid) dan duw je het alleen maar weg. Loslaten vraagt dus eerst om voelen, pas daarna kan er opluchting en ruimte ontstaan.
Zelfbeeld of identiteit
Soms houden we iets vast omdat het een deel van onze identiteit is geworden. Bijvoorbeeld: "Ik ben nu eenmaal zo". Wanneer je dat loslaat, voelt het alsof je een stuk van jezelf kwijtraakt. Maar vaak gaat het niet om wie je bent, maar om wie je geleerd hebt te zijn.
Vasthouden aan controle
Voor veel mensen voelt loslaten alsof ze de controle verliezen. We proberen vaak situaties, mensen of emoties te beheersen, omdat dat een gevoel van veiligheid geeft. Loslaten vraagt juist het tegenovergestelde: vertrouwen dat het leven ook prima verloopt zonder jouw sturing.
Wat loslaten je oplevert
Mensen zeggen vaak: "laat het gewoon los". Maar wie ooit iets heeft moeten loslaten, weet dat het niet zo simpel is. Loslaten is geen knop die je indrukt. Het is een proces waarin je leert om stap voor stap ruimte te maken voor jezelf.
Ik heb het zelf ervaren bij het loslaten van de relatie met de vader van mijn kinderen. Jarenlang heb ik geprobeerd vast te houden, niet omdat ik dat wilde maar omdat er zoveel lagen onder zaten. Gebrek aan erkenning, angst voor verlies, loyaliteit, onverwerkte emoties en ook mijn eigen zelfbeeld. Pas toen ik eerlijk durfde te kijken naar wat ik eigenlijk vasthield, kwam er langzaam beweging.
En ook in de opvoeding van mijn pubers herken ik het thema. Loslaten betekent daar: niet meer overal grip op willen hebben, maar vertrouwen dat zij hun eigen pad mogen lopen. Dat is soms zoeken tussen beschermen en loslaten, mar ik merk dat het lucht geeft als ik niet meer alles hoef te controleren en erop kan vertrouwen dat het goed komt én dat ze hun eigen fouten mogen maken.
Mijn gezondheid is misschien nog wel het moeilijkste stuk van loslaten. Het vraagt om elke dag opnieuw te accepteren dat mijn lichaam niet altijd meewerkt. Dat ik niet alles kan zoals ik zou willen. Loslaten betekent hier voor mij: stoppen met vechten tegen wat is en leren omgaan met de grenzen van het moment.
Loslaten betekent niet dat je iets niet meer doet. Het betekent dat het niet meer je hele leven bepaalt. Dat je kunt terugkijken zonder te blijven hangen in pijn of spijt en dat je energie overhoudt voor wat nu belangrijk is.
Het mooie is dat, zodra je iets echt hebt losgelaten, er vanzelf ruimte ontstaat. Ruimte voor rust, voor jezelf en voor wat wél bij je past.
Leren loslaten
Loslaten begint met eerlijk durven kijken naar wat je vasthoudt en jezelf toestaan te voelen wat er is. Verdriet, boosheid of teleurstelling, zonder het meteen te willen veranderen. Langzaam begrijp je waarom je vasthoudt: uit angst, loyaliteit of controle.
Je oefent stap voor stap, eerst met kleine dingen zoals een verwachting of een irritatie en je voelt wat er gebeurt in je lijf en je hoofd. Soms lijkt het niet te lukken en komen er emoties omhoog die je eerder had weggeduwd. Maar juist door die emoties toe te laten, ontstaat ruimte en helderheid.
Sinds de eerste tekenen van de herfst zich laten zien, merk ik dat ik vaker dan normaal het bos in probeer te gaan. Ik loop tussen de bomen en zie de bladeren om me heen dwarrelen. Ik voel de bladeren onder mijn voeten, bewonder de hoeveelheid aan kleuren om me heen en snuif de geur van de herfst in me op.
Loslaten kan dus ook echt heel mooi zijn.
Heb jij ook iets los te leren laten?